Gutemorgen Sonnenschein!

Het is koud, het regent en het is grauw... Gelukkig zijn daar de zonnestraaltjes van GSV VR1! (Ben zo terug, even een teiltje halen). Vandaag staat de wedstrijd tegen ST LHC/UOW'02 VR2 op het programma. Om 8.40 stipt start de wedstrijdbespreking. Dankzij een nieuwe cartridge weet iedereen weer het verschil tussen blauw en groen (behalve Ivo). Vandaag missen we een aantal van onze vaste krachten. Desondanks staan we met 16 man sterk, met Lesley in de goal, op de TV én op het veld. Ondanks dat de flinke nederlaag van vorige week nog vers in ons geheugen staat gegrift, gaan we er weer vol voor. Want we zagen dit weekend maar weer: PSV en Max Verstappen gooien ook niet altijd 6. Klaar? Vertrekken maar!

Eenmaal aangekomen in Ubach-Over-Worms en omgekleed, starten we met (spoiler alert): De warming up. Deze is nogal gezapig, dus we worden op scherp gezet door onze coach. Als de inzet en motivatie van enkele basisspeelsters niet verandert, gaat er na vijf minuten al gewisseld worden. Het bleef stil, maar non-verbaal was duidelijk dat de boodschap (BOODSCHAAAAAP) ontvangen was. Er verschenen nog net geen twee groene vinkjes boven ieders hoofd. Ook komen we erachter dat dit een kleiner voetbalveld dan gemiddeld is. Dat scheelt weer wat metertjes! Misschien dat dit motiveert?

Want theoretisch gezien zouden we deze wedstrijd dan ook eerder bij de goal moeten kunnen komen... Ha! Wat toevallig. Vier minuten na het fluitsignaal volgt er, na een voorzet van Niki, al een kans van Vivian en een hoekschop voor GSV.
Nog geen vijf minuten later zijn we opnieuw gevaarlijk door goed samen te spelen en een schot op (ofja, over) de goal van Kläöske. De 12 stond vandaag niet voor de 12e man-man-man *dit is een echo* (Jade: "Er komt helemaal niemand naar jullie kijken, hè?"). Wél voor de 12e minuut waarin de eerste goal valt! Vivian geeft een hoge bal richting doel, Niki vist hem uit de lucht maar schiet helaas op de paal. Klaos weet direct daarna de bal bij de keepster weg te pikken, door te tikken en Niki schiet alsnog in het doel. Met twee corna's in de lucht (een corna maakt men door pink en wijsvinger gestrekt te houden terwijl ringvinger, middelvinger en duim naar binnen worden gevouwen - bron: Wikipedia) viert ze haar allereerste doelpunt! Jade vond het spel op haar telefoon interessanter, maar is wel heel trots op haar moeder, hoor. Ook Niki weet na afloop niet meer hoe ze gescoord heeft. Maar, boerinneke van ons ("Auwwww kut kael! En breur?!"), je weet wat ze in Parksjtad zeggen toch? "Want drin is drin, en jool is jool, zal mich ejaal zieë wie ze vool!".
Na een kwartier spelen is het nog een keer broekpoepen voor ST LHC/UOW (nog maar 18 letters en het alfabet is compleet). Dahnée loopt weg van de twee verdedigers in haar rug en komt één op één met de keepster. Alleen weet ze dat zelf nog niet en schiet ze de bal te snel op doel. Dit alles komt doordat ze coaching niet kan horen, dus we gaan de volgende keer toch maar voor die headset of wielrenners-oortjes. Sponsors mogen zich melden! Aan de andere kant van het veld keept (en schreeuwt, want zelfs Dahnée hoort dit, LOOOOOOOS) Lesley de sterren van de hemel. Meerdere ballen heeft ze klemvast en ze bokst een bal van de lijn. De tegenpartij lijkt een beetje uit balans (speelt élke actie over de rechterkant), maar creëert wel wat hoekschoppen. Wat ze ook creëren zijn ontelbaar veel duwtjes in de rug (maar niet zo'n positieve duwtje in de rug uit dat gezegde) en blokkades. Hoezo deze poule werd fysiek, wah? Het is in elk geval niet genoeg voor de scheids om ook maar één keer te fluiten. We raken een beetje uit ons hum en er ontstaat chaos in de coaching. De tegenstander krijgt veel ruimte om te voetballen, onder andere doordat onze achterste linie niet genoeg aansluit bij het middenveld. Diezelfde linie staat echter goed in positie wanneer desondanks LHC/UOW in de 33e minuut tóch weet te scoren door een schot van buiten het zestienmetergebied, over Lesley heen. 1-1. Op een redding van Lesley na nog vlak voor rust, is er in het derde kwartier niet veel bijzonders gebeurd. Beide ploegen voerden de druk op en lieten vrij gelijkwaardig voetbal zien.

Ivo opent zijn rust-praatje met "Welkom in Parksjtad" (...wat 'n geveul! Oh nee, dat is een ander lied). Klaos komt even bij van de vinger van een tegenstandster die in haar kont belandde en de ranja krijgt vandaag een kale 6. Opeens schrikken we, van een fluitsignaal afkomstig van de gang. FBI deed vliegensvlug onderzoek en wat blijkt, de scheids heeft zijn fluit gevonden!

In de tweede helft volgen dan ook meer spelonderbrekingen dan in de eerste helft. Beide teams zetten aanvallen op en komen in het eerste kwartier een aantal keer bij het doel van hun tegenstander. Dahnée doet ondertussen nog even auditie voor de toneelschool. Dit blijkt geloofwaardig, want ze krijgt een vrije trap mee. Je mag door naar de volgende ronde!
Niet veel later creëren we de eerste, serieuze kans na rust. Gina schiet per ongeluk over de bal heen (was een schijnbeweging...) en die rolt door haar benen door naar Lump. Helaas een schot recht op de keepster. Maar in de 67e minuut proberen we gewoon nog een keer: Lonne neemt de doeltrap, Gina neemt de bal aan en draait open en geeft de bal naar voren. Een tegenstandster raakt de bal aan, hun keepster is ietwat uit haar doel, Lumpiedumpie pikt de bal op en scoort de 1-2. Opnieuw een voorsprong voor GSV! Jammer genoeg niet voor lang. Zes minuten later maakt LHC/UOW al de 2-2 na flink wat gekluts. 'Gekluts' is gelijk een goede samenvatting van de laatste 20 minuten die nogal chaotisch verlopen. Beide teams wisselen er op los, er zwengelen nog wat benen en armen rond van LCHUOWABCDEFG'ers, duels worden door geen enkel team gewonnen (knap hè?) en we krijgen de bal achterin niet weg verdedigd. Er volgt wel nog een semi-kans doordat Maud een pass knap aanneemt en op goal had kunnen schieten, als niet (terecht) werd gefloten voor buitenspel. Het is nog even flink billenknijpen voor zowel GSV als LHC/UOW, maar (na twee minuten met de fluit in zijn mond te hebben gelopen) uiteindelijk klinkt het eindsignaal en eindigt de wedstrijd in 2-2.

Een terechte uitslag. En: We zijn van de 0 af! Een stijgende lijn van verlies naar gelijkspel, dus wie weet wat we nog in petto hebben. Na terugkomst in het mooie Genhout hebben de snackies bij Rini Kantini weer heerlijk gesmaakt en hebben we nog een stukje van de knappe overwinning van de mannen van 2 mee kunnen snoepen. Komende zondag hebben we prestatieverlof, maar zondag 16 oktober staan we weer klaar in Hoensbroek voor de wedstrijd tegen Passart/VKC VR1. Misschien komt daar de supportersbus wel aan ;).

(In het bijzonder nog even een shout-out naar de Jong Pinne, die elke week vijf minuten van hun (werk)dag opofferen aan het lezen van deze verslagen. We voelen ons vereerd en hopen dat jullie zondag geen afkickverschijnselen krijgen!)